tun /czasownik: tut, tat, hat getan/ - czynić, robić, dokonywać, powodować, wyrządzać

POTOCZNIE:
Er tut sein Bestes! – On stara się./Robi co w jego mocy.
Es tut mir leid. – Przykro mi.
Ganz gleich, wer das getan hat. - Nieważne, kto to zrobił.
Leichter gesagt als getan. – Łatwiej powiedzieć niż zrobić.

W ZDANIU:
Das hätte er nicht tun dürfen. - Nie powinien był tego robić.
Das tue ich. - Zrobię to.
Er tat mir leid. - Żal mi go było.
Es tut mir leid um ihn. - Żal mi go.
Habt ihr zu tun? - Jesteś zajety?
Ich tue, was ich kann. - Robię co mogę.
Ich tut nur so. - Tylko udaję.
Ich weiss nicht, wie es zu tun ist. - Nie wiem jak to zrobić.
Tue es nicht! - Nie rób tego!
Tue es nie wieder! - Nigdy więcej tego nie rób!
Was er auch tun mag. Cokolwiek by nie robił.
Was habe ich getun? - Co ja zrobiłem?
Was soll ich tun? - Co mam zrobić?

W PRZYSŁOWIU:
Allen Menschen recht getan, ist eine Kunst die niemand kann.
Jeszcze się taki nie urodził, co by wszystkim dogodził.
Jung gewöhnt, alt getan. - Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci.
Was du nicht willst, dass man dir tut, das füg auch keinen anderen zu.
- Nie czyń drugiemu, co tobie nie miłe.